Er zijn tal van elementen die de loonsverwerking bij zorginstellingen bijzonder intensief maken. Ten eerste is er de grotere complexiteit. In de zorgsector kan eenzelfde werknemer uitbetaald worden vanuit verschillende subsidiëringskanalen. Zo kan bijvoorbeeld bij Woon- en Zorgcentra en gehandicaptenzorg een verpleegster deels betaald worden vanuit Sociale Maribel en deels vanuit de RIZIV-financiering, terwijl een opvoeder deels betaald kan worden vanuit de Sociale Maribel en deels vanuit het VAPH (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap).
In de zorgsector werken ook personen die verschillende functies invullen. Zo werken sommige opvoeders in de gehandicaptenzorg bijvoorbeeld voltijds als opvoeder, maar dit onder twee verschillende barema’s. Het kan zijn dat een Opvoeder Klasse 1 (hoger barema), deels wordt uitbetaald voor een Opvoeder Klasse 2 omdat de subsidiëring per klasse vastgelegd is per instelling en de instelling dient hiermee rekening te houden.
Ten tweede is er de complexe regelgeving. De sturing van de regelgeving gebeurt zowel op Vlaams als op federaal niveau en er bestaan verschillende subsidiëringsvormen per sector.
Extra administratie
Ook aan de kant van de werkgever zijn er grote verschillen. Werkgevers uit de zorgsector hebben heel wat administratie te vervullen naar de subsidiërende overheid en heel wat puzzelwerk om de werknemer op de juiste ‘gesubsidieerde’ plaats te krijgen. Hij/ zij moet ervoor zorgen dat alles correct weergegeven wordt. Zo strookt bijvoorbeeld de arbeidsduurreglementering vaak niet met de dagelijkse praktijk van verzorgingsinstellingen (nachtdiensten, permanentie voorzien, tekort aan verpleegkundigen). Dit vergt creatieve oplossingen om tegelijk aan de regelgeving te voldoen en om toch continuïteit van de dienstverlening te garanderen.
Opvallend is de automatiseringstendens bij socialprofitinstellingen. Men wil zo efficiënt mogelijk te werk gaan met het opmaken van de planning, het roosteren van uren, de verwerking van lonen, enzovoort.
Bij heel wat zorginstellingen verzorgen de meeste sociale secretariaten de bruto/netto, maar zorginstellingen zijn gebaat met een sociaal secretariaat dat ook de administratieve opvolging doet. Omwille van de specificiteit van de zorgsector is het interessant en relevant beroep te doen op sociale secretariaten die mensen in dienst hebben met ervaring in de social profit, mensen met een gedegen kennis van de sector. Bij voorkeur kiest een zorginstelling voor een sociaal secretariaat waar social profit ingebed is in de gehele organisatie via een team van payrollbeheerders, juristen en back-office.
Veranderingen
Sinds 1 januari 2009 mogen barema’s niet langer worden gekoppeld worden aan leeftijd. Dat was bijvoorbeeld het geval met de aanvangsweddes voor verpleegkundigen in ziekenhuizen. Dat zal voortaan niet meer kunnen, wat dus een grondige herziening van bestaande barema’s vergt en best wel wat zal kosten.
Vanaf januari 2007 geldt PC 319, dat stelt dat alle arbeiders een aanbod van arbeidsovereenkomst voor bedienden moeten krijgen. Dit evolueert dus naar een afschaffing van het onderscheid arbeider/bediende in deze sector. Ook in andere sectoren doet zich een gelijkaardige tendens voor. Daarnaast is ook de betere afstemming van loon- en arbeidsvoorwaarden tussen de verschillende sectoren in de zorgsector opmerkelijk. Dit moet de concurrentie tussen sectoren naar schaarse arbeidskrachten drukken. Bovendien zijn er nu afzonderlijke paritaire comités voor de Vlaamse en de Franstalige welzijns- en gezondheidssector. Alle bestaande CAO’s werden overgenomen. Veranderingen zullen vooral in de toekomst moeten blijken.
Tenslotte nog meegeven dat in het najaar de onderhandelingen starten over het nieuwe VIA-akkoord voor 2010-2015. Uit deze onderhandelingen met de Vlaamse overheid over budgetten zullen nieuwe CAO’s volgen.
Met dank aan Liesbeth Vanhalle (Acerta).
(BVC)
