Naar norminterpretatie over de nieuwe normen woonzorgcentra?

Inhoudelijk blijven vele vragen voorlopig onbeantwoord. Misschien wel de centrale vraag: hoe en door wie wordt de verbinding tussen thuiszorg en woonzorgcentra concreet geregeld? Wie coördineert die zorg? Wie verplaatst zich naar wie en vooral wanneer en met welke middelen? Is er hiervoor voldoende personeel beschikbaar en hoe is de financiering van de zorg geregeld?

Voor vele directies is het helemaal niet duidelijk wie wat is als de tekst een mengelmoes maakt van verwijzingen naar enerzijds familie, dan weer vertegenwoordiger en mantelzorger. En zelfs naar vrijwilligers als het over het welzijn of de huisvesting of vertegenwoordigen van de bewoner gaat. Het lijkt zinvol om een specifiek familielid als vertegenwoordiger aan te stellen. Immers mantelzorgers kunnen wisselen, laat staan vrijwilligers, zeggen sommige directies..

Hier en daar is de tekst ook niet duidelijk. Zo is er artikel 7: “De bewoner en zijn familie of mantelzorgers genieten de grootst mogelijke vrijheid”. Wat wordt begrepen onder  “grootst mogelijke vrijheid”? Betekent dit onder andere een vrijheid in bezoekrecht of verder eveneens over maaltijden, verzorging…?

Een ander voorbeeld is artikel 25. 5°. Dat stelt dat het woonzorgcentrum aantoont dat “de bewoner of zijn familie en mantelzorgers instemmen met het zorg- en begeleidingsplan”.  Dat “instemmen” is moeilijk toe te passen: het betekent dat telkens de zorg wordt bijgestuurd, de bewoner of zijn familie en mantelzorgers dienen in te stemmen. Dit is niet werkbaar.

Een ander voorbeeld is het bezorgen van het verslag van de gebruikersraad “aan alle bewoners, familie of mantelzorgers”. Een voorstel zou kunnen zijn om het woord “bezorgd” te vervangen door “ter inzage op een centrale plaats van het woonzorgcentrum”.

De aangehaalde lijst is zeker niet limitatief. Het geeft enkel aan dat ook in de nieuwe teksten er,  net zoals in het verleden, ruimte is voor interpretatie van de normen.

(DVDM)