De wet van 1 september 2004 Deze wet werd in het leven geroepen ter bescherming van de consument bij de verkoop van consumptiegoederen. Met ‘consument’ wordt bedoeld: iedere natuurlijke persoon die handelt voor doeleinden die geen verband houden met zijn beroepsactiviteit of zijn handelsactiviteit. Consumptiegoederen zijn alle roerende lichamelijke goederen, dus tastbare goederen (hieronder vallen uiteraard alle soorten zaken en materialen). De belangrijkste regel van deze wet bestaat erin dat er een garantietermijn voorzien wordt van twee jaar voor elk gebrek dat aan een goed wordt vastgesteld.
Het vaststellen van gebreken aan het gekochte goed
Deze nieuwe wettelijke garantieplicht kan toegepast worden indien vastgesteld wordt dat het gekochte goed niet overeenstemt met het gevraagde. Om deze ‘overeenstemming’ te toetsen wordt rekening gehouden met het feit of het goed in kwestie overeenkomt met de beschrijving die de verkoper eraan heeft gegeven. Bovendien moet het goed in overeenstemming zijn met het gewenste gebruik, moet het geschikt zijn voor het gebruik waartoe soortgelijke goederen dienen en moet het goed de kwaliteiten bieden die de koper er mag van verwachten. De koper kan geen beroep doen op deze wettelijke garantieplicht indien het gaat om een gebrek dat hij kende ten tijde van de aankoop. Kan u als ziekenhuisdirecteur deze garantie toepassen?
Uit de definitie die de wet geeft omtrent een ‘consument’, blijkt duidelijk dat u als ziekenhuisdirecteur wellicht geen toepassing zal kunnen maken van deze wettelijke garantie. In dit geval betekent het dat u medisch materiaal hebt aangekocht en dit eigenlijk voor professionele doeleinden en dus niet voor privégebruik. Koopt u daarentegen een goed voor privégebruik (bijvoorbeeld een nieuw salon), dan zal u deze nieuwe regels wel kunnen inroepen omdat dit goed dan niet zal gebruikt worden voor uw beroepsactiviteit. (ST)
